کاش بابام زنده بود......................

؛یادمه یه بار به بابام گفتم:"بابا همش تقصیر شماهاست؛شماها انقلاب کردید؛علت نامعلوم بودن فردای من شما و کار شماهاست؛شماپدرمادرا فقط فکر خودتون بودید و ......

پدرم در جواب همه ی حرفهای گفت :"من جوونه اون زمان بودم وتواناییه من اون بود تو جوونه الان هستی و تواناییت چیه؟ اینکه بشینی ما رو توبیخ کنی؟ فردا فرزند تو 100 برابر حرفای تورو بهت میزنه چون تو میدونی من به امید فردایی بهتر انقلاب کردم ولی نشد؛فرزند تو بهت میگه تو واسه فردای من چه کردی؟ چه جوابی داری بهش بدی؟"

حرفی نداشتم.واقعا من واسه فردا چه کرده بودم؟
فکر میکردم یهو میگن خانوم پاشو لطف کن برو تو خیابون قراره همه بیان بشه یه واقعه مثل 22 بهمن بعد هم که از فرداش تو آزادی...

وقتی بزرگتر شدم دیدم اوضاع از اونی هم که هست پیچیده تره...

جدا از همه این حرفا؛
کاش پدرم زنده بود و میدید که من و برادر شهیدم؛همون بچه های بی اراده ای که بابا همیشه میگفت ؛ داریم واسه فردامون میجنگیم.
کاش بابا زنده بود و میدید که ما بالاخره به حرفش که همیشه میگفت"چرا نشستید برید حقتون رو بگیرید" گوش دادیم ....
کاش بابا زنده بود و میدید الان همه دیوارها و ... همه جا و همه جا به همت همون جوونای بی اراده داره رنگ آزادی میگیره...

کاش بابا اینها رو میدید....